Odwiedzam często blog Księga Myśli https://ksiegamysli.wordpress.com/. Jest tam zbiór przeróżnych cytatów: „Cytaty, cytaty w formie graficznej, myśli, sentencje, aforyzmy, książki, ciekawostki..”
Dzisiejsza złota myśl napisana jest przez Stefana Żeromskiego i jest cudownym wyznaniem miłości:
„GDYBYŚ KIEDY WE ŚNIE POCZUŁA,
ŻE OCZY MOJE JUŻ NIE PATRZĄ NA CIEBIE Z MIŁOŚCIĄ,
WIEDZ, ŻEM ŻYĆ PRZESTAŁ.”
„Stefan Żeromski herbu Jelita (ur. 14 października 1864 w Strawczynie, zm. 20 listopada 1925 w Warszawie) – polski prozaik, publicysta, dramaturg. Pierwszy prezes polskiego PEN Clubu.
Posługiwał się pseudonimami Maurycy Zych, Józef Katerla i Stefan Iksmoreż. Ze względu na zaangażowanie społeczne nazwany był „sumieniem polskiej literatury” lub „sumieniem narodu”.
„Stefan Żeromski w swoich dziełach poruszał często problematykę społeczną. W centrum jego zainteresowań znalazł się temat ubóstwa, katastrofalne położenie warstwy robotniczej i chłopstwa, i obserwacje tych grup zbliżyły go do poglądów socjalistycznych – w czasie rewolucji 1905 roku sprzyjał Polskiej Partii Socjalistycznej; ciągłą inspiracją była dla niego myśl Edwarda Abramowskiego, teoretyka i praktyka spółdzielczości, oraz teoria syndykalistyczna Georges’a Sorela (cenił sobie jego dzieło Réflexions sur la violence) i Édouarda Dufour (Le syndicalisme et la prochaine révolution), czemu dał wyraz w społeczno-politycznej pracy pt. Początek świata pracy, powstałej u zarania II RP, w 1918 r.”
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Żeromski
W Szczecinie znajduje się stary park im. Stefana Żeromskiego.
„Park im. Stefana Żeromskiego – drugi pod względem wielkości park miejski w Szczecinie, obejmujący powierzchnię 24 ha.
Leży w dzielnicy Śródmieście na osiedlu Stare Miasto. Ograniczony jest ulicami: Matejki, Malczewskiego, Parkową, Kapitańską, Storrady, Wawelską, Starzyńskiego i Zygmunta Starego. Granice parku wyznaczają jednocześnie granicę z osiedlem Grabowo.
Park ma charakter parku dendrologicznego. Występuje w nim ok. 177[1] gatunków i odmian drzew (niektóre ponad stuletnie) i krzewów, w tym: chińskie topole wielolistne, różne gatunki dębów, wierzby płaczące, orzechy czarne i szare, bukszpany, platany, bluszcze, miłorzęby, kasztany jadalne, tulipanowce japońskie oraz wiele innych. W parku rosną korkowiec amurski, perełkowiec japoński, skrzydłorzech kaukaski, jesion mannowy, grujecznik japoński, kłęk amerykański, kalina sztywnolistna, surmia bignoniowa, miłorząb dwuklapowy, klon kolchidzki, klon Trautvettera, klon tatarski, bożodrzew gruczołowaty, glediczja trójcierniowa, wiązowiec zachodni, platan klonolistny, wiśnia piłkowana, wierzba purpurowa, kasztan jadalny, orzech czarny, dąb szypułkowy, lipa srebrzysta, buk zwyczajny, leszczyna turecka, dąb gruziński, strączyn żółty, krzewuszka cudowna, różowiec biały[2]. Poza cisami brak w nim drzew iglastych.”
https://pl.wikipedia.org/wiki/Park_im._Stefana_Żeromskiego_w_Szczecinie
Co roku, w okresie zimowym, odwiedzam syna i jego rodzinkę. Wiele zwiedziłam o czym w poniższych wpisach:
Ja zapozowałam i w środku kompleksu i przy głównym głazie.
